در طول سه سال گذشته نقشه درگیری ها در جهان به ویژه در خاورمیانه تغییر کرده است. در حالی که بحران سوریه همچنان به قوت خود باقی است و راه حلی برای آن در افق نزدیک حداقل از لحاظ سیاسی دیده نمی شود، پیشرفت در پرونده هسته ای ایران که از ماه نوامبر سال گذشته میلادی آغاز شده، کاملا مشهود است، به طوری که انتظار می رود تا ماه می دو طرف به یک توافق کامل و دائم برسند. این در حالی است که مذاکرات صلح فلسطینی ها و اسرائیلی ها تا به این لحظه همچنان در خانه نخست است و هیچ اتفاق تازه ای نیفتاده است. همه این پرونده ها به شکلی بر استراتژی های بین المللی و موازنه های منطقه ای و راه حل های احتمالی برای حل مشکلات منطقه ای و جهانی اثر می گذراند به ویژه بعد از آن که بحران اوکراین وارد فاز جدیدی شده و امریکا و روسیه را به زورآزمایی یکدیگر وا داشته است.
آیا همچنان امیدی به راه حل سیاسی در سوریه وجود دارد؟ آیا احتمال دارد بحران سوریه به سمت راه حل نظامی برود؟ در این میان تکلیف ترکیه چه می شود؟ نزدیکی به ایران تا چه اندازه موثر است؟ تلاش های وزیر امور خارجه امریکا، جان کری تا کجا می تواند به تسویه حساب ها کمک کند؟
فردریک هاف، نماینده سابق امریکا برای مرحله انتقالی در سوریه در گفت وگو با روزنامه لبنانی السفیر در حاشیه نشست مرکز مطالعات و پژوهش های استراتژیک که ارتش لبنان در بیروت در هتل مونرو میزبان آن بود، در این باره می گوید: «واقعا به حل دیپلماتیک بحران سوریه خوش بین نیستم. برای این که حکومت سوریه در دو دور مذاکرات در ژنو کاملا روشن بود که چندان توجهی به چارچوب توافقات ژنو یک ندارد. اکنون نیز با اعلام انتخابات ریاست جمهوری در کشور بیش از هر زمانی روشن است که توجهی به توافقات ژنو یک ندارد.»
وی در ادامه می افزاید: «به هر حال چارچوبی که در ژنو یک بر آن توافق شد، چارچوبی است که مورد حمایت کشورهای عضو شورای امنیت است. در حال حاضر نیز آن را تنها نمونه برای پیشبرد مذاکرات و رسیدن به راه حل می دانند و من به هیچ وجه خوشبین نیستم که بتوانیم در چنین چارچوبی با حکومت به توافق برسیم. کما این که حکومت هم اصلا توجهی به چنین چارچوبی ندارد.»